Ο Μεμάς συνήθως είναι απασχολημένος με τις δουλειές των άλλων, για αυτό και καθυστερεί τις δικές του.
Είναι το δεξί χέρι του Κυρίου V, αν και διαφωνεί μαζί του ως προς τον δημόσιο χαρακτήρα της γλώσσας και τις τεχνοτροπικές επεξηγήσεις του Μάρτιν περί “της ποίησης ως διαδικασίας νοηματοδότησης” καθώς και για το “εντός” και το “εκτός” (του κόσμου).
Αντίθετα πιστεύει στο ακατάληπτο παραμιλητό, τις ερωτικές κραυγές και τους βρυχηθμούς [της υπαίθρου], την υπνοβασία, τον τρόμο, και την τύχη.
Κυρίως αυτό. Την Τύχη!
Αναμείνατε λεπτομέρειες.
Advertisements
